تعیین سطح گسیختگی بحرانی در بررسی پایداری شیروانی های خاکی با روشهای تحلیل حدی

در این تحقیق، با استفاده از روش های تحلیل حدی، شیوه ای ارائه شده است که در آن سطح گسیختگی بحرانی شیروانی های خاکی که در اثر خاکریزی احداث گردیده اند تعیین می گردد. جهت آنالیز از روش اجزاء محدود تحت شرایط کرنش صفحه ای استفاده شده است . در این راستا فرضیاتی شده است که: اولا مصالح شیروانی از نوع رسی تحت شرایط تحکیم یافته زهکشی شده باشد، ثانیا رفتار مصالح در دو حالت الاستوپلاستیک و الاستیک خطی بررسی شود. با مفروضات ذکر شده راه حلی اراده شده است که در آن بردارهای تغییر مکان جهت دستیابی به پاسخ مناسب برای آنالیز لایه یک شیروانی خاکی اصلاح شده اند. با استفاده از بردارهای تغییر مکان اصلاح شده، خانواده ای از منحنی ها معرفی گردیده اند که در هر نقطه از هر منحنی، بردارهای تغیید مکان مماس بر منحنی گردد. سپس توسط رابطه بین پارامترهای حالت بحرانی (m,n) با پارامترهای مقاومتی خاک و دانستن این نکته که در مفروضات این پایان نامه، ضریب چسبندگی خاک (c) برابر صفر می باشد، در شرایط سه محوری و عدم برقراری شرایط سه محوری، پارامتر زاویه اصطحکاک داخلی خاک () محاسبه گردیده است . سپس با داشتن پارامتر اخیر ()، ضریب اطمینان پایداری موضعی با مقایسه تنش های برشی موجود و مقاوم در نقاط مختلف هر منحنی محاسبه گردیده است . ضرایب اطمینان کلی بر روی هر منحنی از میانگین وزنی ضرایب اطمینان موضعی قابل محاسبه است که با مقایسه ضرایب اطمینان کلی منحنی های مختلف ، ضریب اطمینان حداقل و متناظر با آن سطح گسیختگی بحرانی بدست آمده است . تابع پتانسیل گسیختگی جهت شناسایی المانهای نزدیک به وضعیت گسیختگی بر اساس مفهوم خط حالت بحرانی و در قالب مدل سطح بسته تعریف شده و با انتخاب مقادیر حداقل این تابع در هر تراز، باند مستعد گسیختگی حاصل شده است و ار مقایسه این باند با سطح گسیختگی بحرانی حاصله از روش استفاده از بردارهای تغییر مکان اصلاح شده، توافق این دو راه حل نتیجه گیری شده است .